Verschenen in Bres Magazine, april 2019

Verbeelding is belangrijker dan kennis. Want kennis is beperkt, terwijl verbeelding de wereld omvat – Albert Einstein

Ik hou van dagdromen. Ik hou er zoveel van dat ik er af en toe voor ga zitten, of liggen. Wanneer ik in een half slapende, half wakkere toestand terecht kom, is het alsof mijn gedachten zich op een andere manier beginnen te vormen. Ik verlies de controle over mijn gedachtenproces en daar geniet ik enorm van. Ik word dan namelijk meegenomen naar allerlei plekken, mensen, situaties, die ik al dan niet werkelijk bezocht, ontmoet of ervaren heb in mijn leven. Naar allerlei beelden dus die dan ook tot leven komen. Het geeft een heel overvloedig en geborgen gevoel, veilig en content in mijn eigen geest, zeg maar.

Zo lag ik laatst in de bank te ‘spacen’ (zonder drugs overigens). Op de achtergrond had ik een relax-muziek afspeellijst aan staan, gevuld met nummers die allemaal bepaalde herinneringen of gemoedstoestanden bij me oproepen. Muziek heeft nu eenmaal die kracht. Ik maakte als het ware een innerlijke reis waardoor ik me heel rijk voelde. Rijk omdat er allerlei ervaringen omhoog gebracht werden die normaal gesproken ergens in mijn geheugen als herinnering ronddwarrelen en nu op de voorgrond kwamen. Ik voel me altijd heel dankbaar en tevreden wanneer dat gebeurt. Het is vaak zo gemakkelijk om dingen te vergeten die al in ons leven zijn of zijn geweest en om bezig te zijn met wat er zogenaamd aan ontbreekt.

Alhoewel ik gewoon in de bank lag, was ik op allerlei plekken tegelijk. De beginquote was van Einstein, maar hij zei ook dit over verbeelding: ‘logica brengt je van a naar b, maar verbeelding brengt je overal’. En ook al was ik alleen, ik voelde de connectie met de mensen die in mijn leven zijn of zijn geweest. Het is moeilijk om onder woorden te brengen hoe zo’n ervaring precies is, maar ik denk dat iedereen zal weten wat ik bedoel. Het zijn niet alleen herinneringen in de vorm van gedachten, maar het is voral een gevoelsherinnering als totaliteit. Een ruim, weids, alomvattend gevoelsachtige toestand. Of zoiets. En het wordt op zo’n moment duidelijk dat het geen herinnering is aan iets dat was, maar aan iets dat is. Die persoon aan wie ik denk, is hier nu aanwezig, als ik aan hem of haar denk. Die plek is hier nu, als ik in mijn verbeelding daar ben.

Ook kunnen er beelden opkomen aan wat zou kunnen zijn. De ‘toekomst’ zeg maar. Er kunnen me beelden voor de geest komen die ik nog nooit gezien heb. Beelden van plekken die misschien niet eens bestaan, aan mensen die ik wellicht ooit nog zal ontmoeten of aan ervaringen die ik nog zou willen hebben. De geest kan alle kanten op, kan onbeperkt ‘roamen’. Daarom alleen al is het zo fijn om met jezelf te zijn, om te genieten van de vrijheid die je hebt in je geest. Zelfs wanneer je lichaam niet meer zou willen, heb je nog altijd je geest die bewegingsvrijheid heeft. Dat wordt ook mooi uitgebeeld in de film ‘The diving bell and the butterfly’, over een man die compleet verlamd raakt, afgezien van één oog. En zijn verbeeldingskracht dus. Een aanrader, die film, maar dat even terzijde.

Zo’n space-sessie zorgt bij mij vaak voor nieuwe inzichten, creatieve ideeën of een instroming van energie. Ik kom in een veld van mogelijkheden terecht. Het denken, de mind komt tot rust, valt als het ware terug in zijn eigen essentie, puur bewustzijn. Alsof er ergens op ‘reset’ gedrukt wordt en er daardoor een natuurlijker denkproces op gang komt. Dat denken voelt ook heel anders dan het gestuurde en bijna dwangmatige denken wat de meesten van ons zo gewend zijn. Veel ontspannener en vrijer.

Hetzelfde gebeurt tijdens je slaap in je dromen. Er komen dan non-lineair en schijnbaar willekeurig beelden op, associaties, constructies en zelfs verhaallijnen die ronduit absurd kunnen lijken. Toch heeft ons onderbewuste een geweldige intelligentie in zich. Onverwerkte en onopgeloste zaken komen vanzelf omhoog, zelfs met bijbehorende aanwijzingen en boodschappen. Tijdens je droom ben je voortdurend aan het verbeelden, je zwemt als het ware door de oceaan van je onderbewustzijn. De afzonderlijke beelden in die oceaan zijn misschien niet altijd toegankelijk, maar ze zijn er wel altijd, zoals je ook kunt merken wanneer je opeens een flashback hebt aan een droom die je jaren geleden gedroomd hebt. Maar goed, dwaal ik weer af. Terug naar mijn verhaal over mijn dagdroomsessie.

Door het rijke gevoel wat ik krijg van herinneringen en het gevoel van verbinding (met de wereld, met andere mensen, met bepaalde stukken in mezelf), ontstaat er ruimte om te gaan doen wat ik wil vanuit mezelf, niet vanuit wat ik (of anderen) me opgelegd hebben. Er ontstaat de helderheid om te zien wat het juiste is om te doen, wat klopt, in plaats van wat hoort. Er is dan namelijk al een vervuld gevoel aanwezig en alles wat ik daarbovenop doe is als het ware extra. Als ik ga creëren vanuit gebrek, voel ik me vaak gehaast, niet in lijn met mezelf en wat ik echt wil. Dan probeer ik iets op te vullen, nooit een goed idee. Wanneer het vanuit verbinding met het geheel komt, is het eerder een aanvulling of voortborduring op wat er al is.

Het kan zomaar zijn dat ik opeens aan iemand denk die ik al jaren niet meer gezien heb en weer contact leg. Het kan ook zijn dat me een plek voor de geest komt, waar ik al geweest ben of niet, waarbij ik opeens de impuls voel om er naartoe te gaan. Of dat me opeens iets te binnen schiet waarmee ik een bepaald probleem op kan lossen, wat ik niet opgelost kreeg toen ik een oplossing probeerde te forceren.

Verbeeldingskracht is het vermogen om je iets voor te stellen wat hier nu niet aanwezig is. ‘Maar er is toch alleen wat hier nu is?’, hoor ik je denken. Of dacht je dat niet? Ik ben natuurlijk geen helderziende. Maar goed, als je dat dacht: dat is zeker zo, maar het punt is dat verbeeldingskracht daarbij hoort. Die is ook nu hier. Die plek waar je je zogezegd naartoe verplaatst in je verbeelding, is in feite ook hier. De persoon aan wie je denkt, zijn of haar essentie is niet afgescheiden van jou; die bevindt zich in jouw verbeeldingskracht, zou je kunnen zeggen. Toch is het zo gemakkelijk om te denken dat verbeelding met verleden en toekomst te maken heeft. Dat er als het ware één veld is waarin álles aanwezig is, is een mysterie. En dat blijft het ook. Het is een paradox: als alles één is, dan is er toch geen ‘alles’? Denk daar dus maar niet over na, want het valt toch niet te begrijpen.

Met verbeeldingskracht creëren we de wereld om ons heen. Waar je aan denkt, waar je mentaal en gevoelsmatig mee bezig bent, dat ga je steeds meer voor je zien. Je ‘binnenwereld’ wordt weerspiegeld in de ‘buitenwereld’ zou je kunnen zeggen. Energie stroomt daar waar de aandacht naartoe gaat. Je zou zelfs kunnen zeggen dat je daar bent waar je aandacht bij is. Als je aan iemand denkt, ben je met diegene. Wanneer er een levendige herinnering opkomt aan een plek waar je geweest bent, dan ben je daar. Niet fysiek, maar met je energie, met je ‘wezen’. Waarom kom ik elke keer alleen met plekken en mensen als voorbeeld? Gevoelens dan! Wanneer je boos bent, is dat op dat moment de hoedanigheid waarin jij je manifesteert. Wanneer je verliefd bent, lijkt de hele wereld doordrenkt van liefde. Je zou dus zelfs kunnen zeggen dat je dat bent waar je met je aandacht bij bent. Je valt samen met dat waar je aandacht bij is.

Kortom, ‘verbeelding omvat de wereld’, zoals Einstein zei en dat zinnetje gaat veel dieper dan je op het eerste gezicht misschien zou denken. De verbeeldingskracht is in jou, jij bent dat in zekere zin. Het is een aspect van onze essentie, een inherente kwaliteit van de levenskracht. In die zin omvat jij de wereld. Jij bent niet in de wereld, de wereld is in jou. Die wereld komt voort uit jouw potentie om te verbeelden, om je bewust te zijn van wat het ook maar is. Ontmoet dus de wereld die jij bent. Je kijkt altijd alleen maar naar je eigen creatie. © Ludo de Jongh